কবিৰ কামনা
মই কবি,গাওঁ গান,শব্দৰ সপোন সাজোঁ লিখো যে কবিতা,
ফুল আৰু পখিলাৰ বিচাৰি চাওঁ প্ৰেমৰ ৰজিতা ।
দূৰণিৰ বননিত প্ৰাণৰ হিল্লোল কঁপে,পুৱতি তৰাই,
সৰগৰ সিপাৰৰ অপল্পপ জেউতিৰ সংকেত জনায় ।
কলং-পাৰৰ এই দূবৰিত আকাশৰ বিচাৰো তুলনা,
সৰি পৰা শেৱালিৰ কোমল সুবাসে মোক কৰেহি উন্মনা।
বকুল ডালত সৌ সখিয়তী পখীটিৰ কৰুণ বিননি,
মোৰ ই অন্তৰ ভৰি আকাশ উপচি পৰে তাৰ প্ৰতিধ্বনি ।
মই যি কবিতা ৰচো,গানৰ ভাষাৰে গাওঁ প্ৰাণৰ বিননি,
কোনোবা জোনাক নিশা তৰুণ হিয়াত তাৰ লাগেনে কঁপনি ?
দাপোনত মুখ চাই আপোন ৰূপত মুগ্ধা কোনো ৰূপহীৰ,
পৰেনে মনত বাৰু এফাঁকি কবিতা এই বিৰহী কবিৰ ?
বিফল-যৌৱনা কোনো গাভৰুৱে নেভাবেনে কোন সেই কবি,
ছন্দৰ তুলিৰে আঁকে অশ্ৰুক্লান্ত জীৱনৰ সোনোৱালী ছবি ?
মাটিৰ চাকিটি মোৰ উৰণীয়া বা লাগি হঠাতে নুমায়,
প্ৰীতিৰ বতাহে মোৰ আকাশী তৰাৰ হায় হিয়া নকঁপায় !
কি বিচাৰো প্ৰতিদান? কঙাল হৃদয়ে মোৰ বিচাৰে কি ধন?
হাঁহিৰ বিজুলী এটি,দুটুপি চকুলো ভৰা এযুৰি নয়ন |
Or
No comments:
Post a Comment